อุตตริมนุสสธรรม ของ สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) ตอน ช้างเผือกเกิดในป่า

ช้างเผือกเกิดในป่า

เจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์โต เป็นช้างเผือกที่เกิดในป่าอย่างแท้จริง ในที่สุดก็ถูกจับมาขึ้นระวางเป็นช้างทรงของพระมหากษัตริย์ ได้เป็นสมเด็จฯ เทียบเท่ายศทางอำมาตย์มนตรีที่สมเด็จเจ้าพระยาอย่างสมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ (ช่วง บุนนาค) ผู้สำเร็จราชการแผ่นดินในสมัยรัชกาลที่ ๕  เล่ากันว่าคราวหนึ่ง ท่านได้รับนิมนต์ไปเทศน์ที่ตำหนักของสมเด็จเจ้าพระยา ผู้มีอำนาจครอบคลุมแผ่นดินอยู่ ปรากฏว่ามีพวกข้าราชหัวเมืองพากันมาหาสมเด็จเจ้าพระยาสำเร็จราชการแผ่นดินมาก พากันนั่งหมอบก้มประนมมือกันอยู่เป็นแถว จนลืมไหว้พระ สมเด็จเจ้าพระยาเจ้าของตำหนักก็นั่งอิงหมอนอิงอยู่บนตั่งกำลังรินน้ำชาดื่มอยู่ ลืมไหว้พระเหมือนกัน ในขณะที่สมเด็จพระพุฒาจารย์เดินเข้ามา

เมื่อท่านขึ้นธรรมาสน์เทศน์แล้ว ว่านะโม ๓ จบ ให้ศีล ๕ ตามธรรมเนียมแล้ว ก็เข้าบทเทศน์

“สัมมามัวรินกินน้ำชา มิจฉาหมอบก้มประนมมือ...”

สมเด็จเจ้าพระยาฯ ฟังแล้วบาดหู จึงลุกขึ้นเดินหนีเข้าเรือนไปเลย วันนั้นสมเด็จเจ้าพระยาไม่ฟังเทศน์ ส่วนสมเด็จพระพุฒาจารย์โตก็ลงจากธรรมาสน์กลับวัดระฆัง  เล่ากันว่ามึนตึงกันมานานระหว่างสมเด็จเจ้าพระยาฯ กับสมเด็จพระฯ ภายหลังจึงดีกัน นี่คือตัวอย่างของลูกป่ามาเจอกับลูกกรุง สมเด็จฯ ท่านสอนคนทุกชั้น ไม่กลัวเกรงใครเลย

(โปรดติดตามตอนต่อไป)