อุตตริมนุสสธรรมของ สมเด็จพระพุฒาจารย์(โต) ตอน ผู้ไหว้ย่อมได้รับไหว้ตอบ

ผู้ไหว้ย่อมได้รับไหว้ตอบ

ธรรมวินัยในพระภิกษุสงฆ์นั้น ผู้เข้ามาบวชในพระพุทธศาสนา ไม่ได้ถือชาติตระกูล ไม่ให้ถืออายุ ไม่ให้ถือคุณวุฒิ ซึ่งเป็นสิ่งภายใน มิปรากฏภายนอก ใครเข้ามาบวชในพระพุทธศาสนา เสมอเหมือนกันหมด แต่ให้ถือพรรษา คือแต่ก่อนวันเวลาบวชก่อนหลังกัน เมื่อพบกันให้ถามพรรษากัน ผู้อ่อนพรรษากว่าจะต้องไหว้ผู้มีพรรษาแก่กว่า ถ้าบวชพรรษาเดียวกัน ก็ต้องถามเดือนที่บวชว่าใครบวชก่อนเดือนกว่า ถ้าเดือนเดียวกันให้ถามกันว่าใครบวชก่อนกี่วัน ถ้าบวชวันเดียวกัน ก็ให้ถือว่าใครรับศีลสิกขาก่อนกัน เรื่องนี้จึงมีเรื่องเมื่อพระพุทธเลิศหล้าฯ ทรงผนวชพร้อมด้วยบุตรพระเจ้าพี่นางกรมพระยาเทพสุดาวดี พระพุทธยอดฟ้าฯ ทรงให้พระพุทธเลศหล้าฯ รับศีลสิกขาบทก่อน สมเด็จพระพี่นางก็เอ็ดตะโรอยู่ในม่านว่า จะให้น้องบวชก่อนพี่ได้อย่างไร พระพุทธยอดฟ้าจึงยินยอมให้บุตรพระพี่นางบวชก่อน ตรัสว่า เรามาเป็นเจ้านายเมื่อแก่แล้ว อย่าถือธรรมเนียมเจ้านายเลย ให้ถือธรรมเนียมไพร่เถิด

เล่ากันว่าคราวหนึ่ง พระอุปัชฌาย์เดช มาแต่เมืองสิงห์บุรี มาหาท่านสมเด็จที่วัดระฆัง มาถึงก็กราบสมเด็จก่อน โดยมิได้ถามอายุพรรษา สมเด็จท่านก็ก้มลงกราบมั่ง

พระอุปัชฌาย์เดช จึงถามว่า ทำไมท่านมาทำอย่างนี้

สมเด็จตอบว่า วันทะโก ปะฏิวันทะนัง ผู้ไหว้ท่านย่อมได้รับการไหว้ตอบ ผู้กราบท่านย่อมต้องได้รับกราบตอบ

(โปรดติดตามตอนต่อไป)