เป็นพระธรรมกิตติ
ต่อมาในสมัยรัชการที่
๔ พระจอมเกล้าฯ ทรงทราบกิตติคุณของสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) ดีอยู่แล้ว
จากการที่ทรงผนวชมา ๒๗ พรรษา ร่วมสมัยกับสมเด็จฯ จึงทรงให้สังฆการีไปตามตัวสมเด็จฯ มารับพัดยศ
เป็น “พระธรรมกิตติ” (แปลว่า มีกิตติคุณทางธรรม) สมเด็จฯ
จึงเข้าวังไปรับพระราชทานพัดยศ พระจอมเกล้าฯ
ตรัสล้อว่า
“รัชกาลก่อนทำไมหนี
รัชกาลนี้ทำไมจึงไม่หนีอีกล่ะ”
“รัชกาลก่อนเป็นแต่เจ้าแผ่นดิน
รัชกาลนี้เป็นทั้งเจ้าฟ้า เจ้าแผ่นดิน จะหนีไปทางไหนพ้น...”
สมเด็จทูลตอบอย่างมีปฏิภาณคมคายมาก
ว่าเหมือนนกบินหนีทางฟ้าก็ยังไม่พ้น พระจอมเกล้าฯ จึงโปรดปรานมาก ยกเป็นบาปมุติ
(คือพ้นจากชั่วบาปทีเดียว) คือ พระราชทานอภัยโทษให้หมด
แล้วทรงแต่งตั้งให้ไปเป็นเจ้าอาวาสวัดระฆังโฆสิตาราม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น