ฝากไว้ในแผ่นดินแผ่นฟ้า
สมเด็จพระพุฒาจารย์
(โต พรหมรังสี) แม้ว่าจะล่วงลับดับขันธ์ไปนานกว่า ๑๐๐ ปี นับแต่ พ.ศ. ๒๔๑๕
มาจนบัดนี้ พ.ศ. ๒๕๔๐ นับได้ ๑๒๕ ปี แต่ชื่อเสียงเกียรติยศ เกียรติคุณ
เกียรติศักดิ์ ของท่านยังจารึกอยู่ในแผ่นดินแผ่นฟ้าแห่งเมืองสยาม ไม่ลบเลือนไปเลย
ทุกวันนี้ยังมีคนเล่าคนเขียนถึงท่านอยู่
เขียนด้วยความรู้
มากบ้างน้อยบ้าง ผิดบ้าง ถูกบ้าง ขาดบ้าง เกินบ้าง มีที่พิมพ์เผยแพร่ไปแล้วมากมาย
เขียนคนละแง่คนละมุมเหมือนตาบอดคลำช้าง แล้วเอามาเล่าเรื่องช้างแตกต่างกันไป
สุดแต่ว่าจะคลำขาช้าง คลำงวงช้าง คลำงาช้าง คลำหางช้าง หรือแม้แต่คลำขี้ช้าง
ก็เอามาเล่ากัน ล้วนแต่เกิดมาภายหลังสมเด็จท่านสิ้นชีพิตักษัยไปแล้วทั้งสิ้น
เพราะฉะนั้นก็คงไม่มีใครเขียนถูกต้องสมบูรณ์ไปหมด
ก็เป็นแต่เขียนเล่าเรื่องพระอริยสงฆ์ พอเป็นเครื่องประเทืองใจเท่านั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น